Lopersgroep Putte

11e plaats voor Louise in de Ironman 70.2 van Mallorca

Mag het ietsje meer zijn? De marathon lopen is dan vaak de ultieme droom van velen onder ons, bij Louise mag het altijd ietsje meer zijn. Toen ze vier jaar terug de overstap van het basketbal naar het hardlopen maakte, was een marathon haar doelstelling. In haar eerste marathon werd zij meteen de snelste LGP-dame op deze afstand en dook ruim onder de vier uur. Maar Louise had nog niet genoeg. Vorig zomer trad zij aan in de Ironman 70.2 triathlon van Marc Hermans, na een sterke tijd op de 10 miles van Antwerpen, wierp zij zich in de strijd in de Ironman 70.2 van Mallorca. Hoe het haar verging, lees je hieronder in haar eigen verslag. Feit is dat zij met haar prestatie de 11e plaats opeiste bij de dames van haar leeftijdscategorie en daar mag ze terecht fier op zijn.

12 mei 2012, 70.3 Mallorca (1.9/90/21)
Om 8h00 weerklinkt vanop de playa van Alcudia het eerste startschot. De Profs stormen het water in. 10 minuten later is het de beurt aan de “gewone” dames . 300 roze badmutsen huppelen door de branding. Vervolgens meerdere waves van verschillende leeftijdsgroepen voor mannen. In totaal starten er iets meer dan 1800 deelnemers.

Foto1 : zwemstart

Tijdens het zwemmen merk ik het gebrek aan open watertraining in mijn voorbereiding. Snellere dames passeren me links en rechts. Aanpikken en profiteren van een paar snelle voeten lukt me amper. Ik besluit deze discipline op eigen tempo af te werken en mezelf niet op te blazen. Ik kom als 99e dame uit het water, maar ik had het gevoel dat ik ergens achteraan bengelde.
Op het strand trek ik mijn wetsuit tot op de heupen uit. Dan is het lopen naar de immense wisselzone. De wetsuit gaat uit, mijn helm gaat op, fietske pakken en wegwezen!
Foto2: wisselzone

De eerste 20 km zijn ‘valsplat’. Dan moet ik ca 15km klimmen. Totaal bevat het parcours 850 hoogtemeters. Genieten van het uitzicht zit er niet bij. Het is vooral doseren, eten en drinken. Na de zware inspanning volgt een leuke beloning; een korte technische afdaling waar ik enkele tegenstanders de pas kan afsnijden. De chique tijdrijdfietsen blijken toch moeilijk hanteerbaar in de vele haarspeldbochten. Dit is het moment waar ik van de wedstrijd kan genieten. De tweede helft van het parcours is eveneens ‘valsplat’ en ook hier maak ik enkele plaatsen goed. 41 dames komen voor me aan in de wisselzone.

Foto 03: lopen
De zon begint nu echt haar warmte af te geven. Gellekes en repen vormen een plakkerige boel en smaken absoluut niet meer. Bij de eerste meters merk ik meteen dat dit nog een lastige opgave wordt. Drie saaie lussen in volle zon leg ik af op water en sponzen. Ik voel mezelf strompelen over het oneffen strandpad. De verleiding om uit de wedstrijd te stappen loert om de hoek. Maar door mijn trouwste supporters kan ik die gedachte van me afzetten. Ze roepen me naar de finish! Na 5h34min eindig ik als 37e dame.

Het was weer een geweldige ervaring. Zonder de steun van mijn metal coach-technieker-sportieve manager Dirk en trouwste supporters was dit n iet gelukt.

Een dikke merci!

Foto 04: trouwste supporters

Foto 05: de meet gehaald